Θεματική Ενότητα: ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚH ΧΩΡΑ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 
Με την αιγίδα της Πρεσβείας της Αυστραλίας στην Ελλάδα

Αυστραλία. το τεράστιο «Νησί του Νότου». Μία απέραντη χώρα κατοικημένη αρχικά από τους γηγενείς Αβορίγινες που, σταδιακά, υπέκυψε στον λευκό αποικισμό και, σήμερα, έχει περίπου 27 εκατομμύρια κατοίκους από 55 διαφορετικές εθνότητες. Ήπειρος ταυτισμένη με την μετανάστευση, με κατοίκους που έμαθαν να συνδυάζουν αντιθέσεις και να μετατρέπουν το άγνωστο σε οικείο δημιουργώντας μία κοινωνία πολύχρωμη και πολυπολιτισμική.

​

Υπόθεση του έργου

​​

Είμαστε στην αχανή Αυστραλιανή ενδοχώρα (Outback), ίσως ακόμη και σε παρόντα χρόνο, στο οίκημα μιας οικογενειακής μονάδας εκτροφής προβάτων. Δύο αδέλφια, ο Κέιν και ο Άαρον συναντιούνται στο πατρικό τους σπίτι, δέκα χρόνια μετά την τελευταία τους επαφή, την ώρα που ο πατέρας τους, στο διπλανό δωμάτιο, πεθαίνει από λευχαιμία. Ο μεγαλύτερος, ο Κέιν, με την εύνοια και την στήριξη της οικογένειας, σπούδασε, έγινε δικηγόρος, εγκαταστάθηκε στην μεγάλη πόλη, παντρεύτηκε και απόκτησε έναν γιο. Παρ΄όλα τα προσόντα και τις προσπάθειές του, επιστρέφει απόψε στα πάτρια χώματα οικονομικά κατεστραμμένος αφήνοντας πίσω του μια οικογένεια διαλυμένη από δικό του φταίξιμο. Επιστρέφει με ενοχές φυγά και αίσθηση ανθρώπου που δεν ανήκει πουθενά. Ο μικρότερος, ο Άαρον, που θεωρήθηκε λιγότερων προσόντων και, άρα, όχι άξιος να επενδυθούν σ’ αυτόν χρήματα για σπουδές, παρέμεινε για πάντα στο χωριό, με ανταμοιβή την προοπτική να αποκτήσει την μονάδα, όταν ο πατέρας λείψει. Η απομόνωση μαζί με την περιορισμένη του ευφυία τον έχουν κάνει ευερέθιστο και αντικοινωνικό και η αίσθηση της υποχρέωσής του να μείνει δέσμιος στο αγρόκτημα και χωρίς προσωπική ζωή τον έχει γεμίσει πίκρα.

​

Αυτήν την «μακριά νύχτα» της ιστορίας, τα δύο αδέρφια ξανακοιτάζονται και επιχειρούν να ξανασυστηθούν. Όμως, το κάνουν συγκρουσιακά, γιατί μόνο αυτόν τον τρόπο γνωρίζουν από μικρά παιδιά:  Να συγκρούονται αέναα. Είναι, άραγε, αργά για να μάθουν να συγχωρούν, να λησμονούν, να αγαπούν ο ένας τον άλλο και καθένας τον εαυτό του και, ίσως, να αναζητούν δυνατότητες για ένα κοινό μέλλον μετά το αναμενόμενο οριστικό φευγιό του πατέρα; Αλλά, πάλι, μήπως, αν σταματήσουν να συγκρούονται, θα κοπεί  η μοναδική κοινή ρίζα που τούς συνδέει και αυτή δεν είναι άλλη από την σύγκρουση;

​

Η ανατρεπτική εξέλιξη αυτής της συνάντησης τούς καλεί να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Τούς υπαγορεύει την υπέρβαση. Όμως, είναι έτοιμοι γι αυτήν; Και, άραγε, ποιαν απάντηση θα δώσει στον καθένα τους το απροσδόκητο τέλος αυτής της «μακριάς νύχτας»;

​

Σκηνοθετικό σημείωμα

​

Ο βραβευμένος συγγραφέας Duncan Graham (βραβεία Edinburgh Fringe, Jill Blewett Playwrights, Adelaide Fringe κ.α.), του οποίου τα έργα παρουσιάζονται με μεγάλη επιτυχία σε Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Ηνωμένο Βασίλειο, γράφει αυτό το έργο το 2009. Τώρα, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ, στο πλαίσιο του φετινού του αφιερώματος στο θέατρο της Αυστραλίας. Ένα θέατρο καθηλωτικό.

​

Γη του Νοντ, σύμφωνα με το εδάφιο 4:16 του Βιβλίου Γένεσης της Εβραϊκής Βίβλου, είναι το μέρος στα Ανατολικά της Εδέμ όπου κατέφυγε ο Κάιν μετά τον φόνο του αδελφού του, Άβελ, όταν ο Θεός «τού γύρισε το πρόσωπο».

Σε αυτό το έργο του ο Graham Duncan χρησιμοποιεί αναφορές από την ιστορία των Κάιν και Άβελ στο βιβλίο της Γένεσης, για να προεκτείνει τα όρια του έργου πέρα από τον νατουραλισμό. Η χώρα του Νόντ εδώ είναι ο εσωτερικός τόπος όπου οι ήρωες του έργου του έχουν εξοριστεί, είτε επειδή τόλμησαν να διεκδικήσουν περισσότερα από αυτά που τούς έδωσε ο πατέρας-Θεός (ισχύει για τον Κέιν), είτε επειδή δεν τόλμησαν κι έζησαν σε δυσαρμονία με τον εαυτό τους (ισχύει για τον Άαρον).

Είναι ήρωες τραγικοί και όχι νατουραλιστικοί. Ψάχνουν έναν τόπο-χρόνο όπου θα ενωθούν ξανά με ό,τι τους έκανε να νιώθουν ζωντανοί κι αυτό δεν είναι άλλο από τα παιδικά τους χρόνια. Γι΄αυτό συνεχίζουν να συγκρούονται. Μέσα από τη σύγκρουση, θυμούνται αυτό που υπήρξαν ως παιδιά-αδέρφια. Είναι το μόνο που τούς συνδέει τώρα ως ενήλικες-αδέρφια. Βιώνουν μία εσωτερική μετανάστευση στον χρόνο. Ο Duncan Graham λοιπόν, κατά την σκηνοθετική άποψη, κάνει ακόμα μια σημαντική αλληγορική σύνδεση εκτός από την γνωστή ιστορία των Κάιν και Άβελ. Εκκινεί από την μεταναστευτική ιστορία της Αυστραλίας και τερματίζει σε μία εσωτερική χρονική μετανάστευση των ηρώων του.